jueves, 28 de junio de 2012

Galicia

Galicia
a túa caricia de auga
é ritmo ou lingua
dos teus mares, montes
das túas fondas terras
pronuncias a calma
en cada pulso que soa
do teu choro máxico
que a corpos cheas
da verde brisa
dun cantar de néboa

Galicia
coas túas árbores elévaste:
piñeiros, castaños
e redondeadas camelias,
nun enorme abrazo
que medra e se asenta
agarras as montañas
a raíz da túa esencia,
saloucas melodías
os paxariños concertan
ramaxe ao aire, da túa herdanza

Galicia,
co teu rías bicas
océanos en turbulencia
das túas doce gargantas
converxes con tristura
para descubrirte profunda
o baile que che enche de riqueza,
acolles mariñeiros
que aman a túa pureza
que espertan amando
asemellándose á túa forza


...........

Galicia
tu caricia de agua
es ritmo o lengua
de tus mares, montes
de tus hondas tierras
pronuncias la calma
en cada pulso que suena
de tu llanto mágico
que a cuerpos llenas
de la verde brisa
de un cantar de niebla

Galicia
con tus árboles te elevas:
pinos, castaños
y redondeadas camelias,
en un enorme abrazo
que crece y se asienta
agarras las montañas
la raíz de tu esencia,
sollozas melodías
los pajaritos conciertan
ramaje al aire, de tu herencia

Galicia,
con tu rías besas
océanos en turbulencia
de tus dulces gargantas
converges con tristeza
para descubrirte profunda
el baile que te llena de riqueza,
acoges marineros 
que aman tu pureza
que despiertan amando
asemejándose a tu fuerza.



Alborada de Veiga. Galician Symphonic Orchestra.